اي هجر تو وصل جاودانی                                        اندوه تو عيش و شادمانی
                    در عشق تو نيم ذره حسرت                                        خوشتر ز وصال جاودانی


**

 

بی ياد حضور تو زمانی                                              كفرست حديث زندگانی
صد جان و هزار دل نثارت                                            آن لحظه كه از درم برانی

**


كار دو جهان من برآيد                                            گر يك نفسم به خويش خوانی
با خواندن و راندم چه كار است؟                               خواه اين كن خواه آن، تو دانی

**


گر قهر كنی سزاي آنم                                               ور لطف كنی سزای آنی
صد دل بايد به هر زمانم                                             تا تو ببري به دلستانی

**
گر بر فكنی نقاب از روی                                            جبريل شود به جان فشانی
كس نتواند جمال تو ديد                                             زيرا كه ز ديده بس نهانی

**



نه نه، كه به جز تو كس نبيند                                      چون جمله تويی بدين عيانی
در عشق تو گر بمرد عطار                                           شد زنده دايم از معانی