ادبیات جهان(تاگور)
رابیندرانات تاگور
رابیندرانات تاگور شاعر، متفکر و نابغه ی هندی درششم ماه مه سال ۱۸۶۱ درشهر کلکته
درخانواده مهاراجه ای ثروتمند متولد گردید و درهفتم اوت ۱۹۴۱ در شهر کلکته در۸۰ سالگی
درگذشت .
رابیندرانات تاگور بزرگترین شاعر ایالت بنگال است، که
به دو زبان هندی و بنگالی شعر می‌سرود و اشعار خود
را به انگلیسی نیز ترجمه می‌کرد. هم سرود ملی هند
و هم سرود ملی بنگلادش از تصنیفات تاگور است.
او به ایران علاقۀ فراوان داشت و دو بار به ایران سفر
کرد.چراکه به نظر او فرهنگ ایرانی و هندی ریشه‌ای
مشترک دارند و شاید به همین دلیل بود که جشن
هفتادمین سال تولدش در سال ۱۹۳۲ در ایران برگزار
شد.سرودۀ زیر دربارۀ ایران از اوست:
همه خاک ایران و گل‌های باغ
که رونق فزایند بر باغ و راغ
به همدستی بلبلان چمن
که هستند شیدای گل همچو من
بیاد همان دم که پویا شدم
طلب گار دیدار دنیا شدم
بگویند کز راه دور آمدم
بدیدارتان با سرور آمادم
به جشن من امروز خرم شدند
همه پای‌کوبان به رقص آمدند
ز هر خواسته کش گران ارج‌تر
سرایم نمودند گنج گهر
ازیرا بشادی چنین خواستند
دلم را ز غم پاک پیراستند
که دیدند در دل مرا یار خویش
گرفتند شادی دلدار خویش
مرا جشن زادن اگر تازه شد
جهان گر ز نامم پرآوازه شد
ز خاک تو ای مرز ایران کنون
مرا افتخاریست از حد فزون
سرم شد مکلل دلم شاد شد
روانم چو ایران آباد شد
چو در تو کمال و خرد یافتم
ز پود سخن دیبه بافتم
ز گل دسته‌اي کرده‌ام زین سخن
برویت فشانم در این انجمن
به فریاد و بانگی بلند و رسا
غزلخوان و خندان شباهنگ سا
همی گویم ای خاک آباد باش
ظفرمند و پیروز و هم شاد باش